Bir Minnoşun Anılarından

Selam blog alemi! Bu aralar benim gülmeye çok ihtiyacım var. Belki sizinde vardır diye bugün bir konuyu tartışmak yerine komik anılarımı yazmaya karar verdim. Umarım hepiniz gülmekten ağlarsınız 😆😜!!! Hadi başlayalım artık. 1) Çok küçükken (yaklaşık beş yaşımdaydım) ailecek alışveriş merkezine gitmiştik. Annemler istediğim bir kıyafeti almadılar diye kızmıştım ve bir reyonun altına saklanmıştım. Geri çıktığımda annemleri göremedim. Sonra onları bulduğumu sanıp başka bir kadının elini tutmuşum. Kadın bana tip tip bakarken annem gelip beni almıştı 😂😁. 2) Bir gün mağazaya gitmiştik ve ben yedi yaşlarındayım. Mağazada manav ürünleri satan yerler olur ya ben o ürünlerin bedava olduğunu sanıyordum. İlk defa canım çekti kirazdan yiyorum tabi. Yanıma görevli gelip ' karpuz da keselim mi abicim?' demesin mi? Hemen kaçmıştım oradan 😊. 3) Kardeşimle yine beş yaşlarındayız. Kapıya tırmandım ben. En tepesinden kardeşime 'sen çıkamazsın ki' diye laflar ediyorum. Kardeşim

Uzun aradan sonra yine bir yazıdan merhaba! Bir süre evde olmadığım için yazamadım ama şimdi buradayım! İçimi dökmeye çok ihtiyacım var. Ve aklıma sadece burası geldi. Evet... Başlıyoruz! Bugün analiz edeceğim konu: İntikam almak ne kadar doğru? Şahsen çok intikam alma gibi bir zorunluluğum olmadı. Çünkü şu zamana dek en son lafı ben söylerim arkadaşlarım arasında. Yani tartışmalarda veya yapılan hatalarda en son noktayı ben koyarım. Ama bir tartışmada bana söz hakkı verilmeden bir durum söz konusu oldu. Merak etmeyin! Olayı anlatıyorum 😊: İlk attığım blogta bahsettiğim kişi bana mesaj atmıyor demiştim. Ve hala atmıyor. Bu benim sinirime dokunuyor. Çok saçma ama onun resmini dahi görünce onu dövmek geliyor içimden. Onun mutlu olmasını istemiyorum. Üzülsün. Hatta bensiz yapamasın istiyorum. Son yazdığım biraz abartı olsa da içimde ona karşı büyük bir nefret ve öfke var. Ve ben hala onun iyiliğini düşünüyorum. Bu çok saçma değil mi yahu? Ondan intikam olmak istiyorum. Onun canın

Selam! Yine ben ve benim garip sorularım ile bir blogta beraberiz. Yorum yapmasanız bile okumanız bana cidden yetiyor. Zaten bu blogu açtığımda sadece okunsun yeter kafasındaydım. Neyse fazla uzatmadan bugünkü soruma geçeyim. Bugünkü sorum: En yakın arkadaşınız size karşı bir şey hissetse ne yapardınız? Bu benim başıma geldi ve çok kötü bir durum. Hele ki siz ona karşı bir şeyler hissetmiyorsanız bu daha kötü bir durum. Çok yakın kardeşimle bir tuttuğum bir arkadaşım bana olan hislerini açıkladığında gerçekten de bir an onu sevmek istemiştim. Çünkü onun üzülmesini istemiyordum. Ama içimde ona karşı sadece arkadaşlık yatıyordu. Ona arkadaş kalalım dedim ve bunu kabul etmesini bekledim. Kabul etti ama eskisi gibi davranamadık birbirimize. Bu olaydan sonra başka bir arkadaşım oldu. Ve ona karşı bir şeyler önceden hissediyordum. Ama sevgi gibi bir şey değildi. Tam olarak çözemesem de böyle biraz devam etti arkadaşlığımız. Ve o da beni sevdiğini söyledi. Bu sefer onu sevdiğimi sanarak

Nasıl gidiyor blog alemi? Bana sorarsanız biraz canım sıkkın ve üzgünüm. Nedenini sormayın ama. Sadece içimi dökmeye geldim buraya 😉😜. Bugün sürekli düşündüğüm yani fazlaca düşündüğüm bir konuyu ele alacağım: Ölüm ürkütücü mü? Bu soruyu yüzlerce kez kendime sordum. Ölmenin zamanı yok. Her an olabilir ya bu bence çok korkutucu. Bir anda kalbin duruyor ve kan akışın yavaşlıyor. Ardından hayatın on üç saniye zarfında gözlerinin önünden geçiyor. Sonrasında beyin ölümü gerçekleşiyor. Ben ölmek değilde ölüm vaktinden korkuyorum. Aslında bunun bir sebebi ve bir hikayesi var: Ben daha çok küçüktüm ve memleketimden çok uzaktaydım. Babamın mesleği askerdi. Ve sürekli taşınırdık. Bir gün telefon çaldı ve büyük dedemin ölüm haberi geldi. Çok ağladım ve o günden bu güne kadar telefondan ölüm haberi almaktan çok korkuyorum. Sadece bir anı değil elbette. Bütün sevdiğim akrabalarımı son kez göremeden gittiler öbür tarafa. Eskiden hepsi telefonun suçu derdim. Güya telefon olmasaydı onlar ölmezd

Bonjour sevgili dostlarım! Sizleri tanımasam da benim için çok iyi bir okuyucu arkadaşları oldunuz. Sizlerin yorum yapmasa bile okuması beni çok mutlu ediyor! Konuya fazla duygu eklemesi yapmadan ele alacağım konuya geri dönüş yapalım. Bugün ele alacağım konu: Yeni okula başlama süreci ne kadar zor olabilir? Hayatım boyunca birçok kez taşındığımız için benim için zor olmasa da taşınma işi ve yeni okul/ yeni arkadaşlar çok ürkütücü gözükebilir. 'Ya hiç arkadaşlarım olmazsa' gibi söylemler çok korkutur insanları. Ben birçok kez taşındığım için çok korkmasam da bu yıl öyle olmadı. Önceden bulunduğum okul çok disiplinliydi. Öğretmenlere bağırmak söz konusu dahi olamazdı. Fakat yeni geldiğim okul gerçekten de hiç okul gibi durmuyordu. Öğrenciler çok şımarık ve yaramazlardı. Hani her sınıfta herkesle anlaşan kızlar vardır ya. O kızlardan biri de bendim. Herkesle iyi geçinirdim. Yeni okula geçtiğimde o halimden eser kalmadı adeta. Okulun öğrencilerine ayak uydurmaktan arkadaş ar

Selam! Yine sizlerle olduğum için mutluyum. Henüz ilk blog yazıma yorum gelmemesini doğal karşılayarak ikinci blog yazımı yazmaya karar verdim. Bugün ele alacağım konu: Yaşınızdan çokça büyük birini sevmek mümkün mü? Daha çok küçüklerin başına gelen bir durum olarak gördüğüm, yetişkinlerin gözündeyse çocukça gelen bir konu aslında bu. Bana sorarsanız; Neden olmasın? Yani sevgi olması için illa yaşlarınız yakın olmak zorunda mı? Aralarında çok fazla ( örneğin; 30-35 yaş farkı) olmamalı yalnız. Çünkü aralarında kuşak farkı olduğu için birbirlerini anlamakta zorluk çekebilirler. Bu konuyu ele alma sebebim aslında benim de böyle bir durum yaşamam oldu. Ben normalde bu tür olaylara gülüp geçen birisiydim. Çünkü kulağa çok saçma geliyordu. Ama bu olayı kendim yaşadıktan sonra daha anlayışıyla yaklaştim. Gelelim benim hikayeme: Taşınacağımız dönem yeni öğretmen geliyor okulumuza. Aslında temelli değil görevlendirme olarak. İlk başlarda sinir olsam da yeni öğretmenimize ben ne olduğu

Merhaba! Ben üstte de yazdığı gibi BlueGirl. Bu blogun anonim olmasını istiyorum. O yüzden arkadaşlarımın ve kendi adımı sizlerle paylaşmayacağım. Bu blogu aslında yaşadığım sorunları anlatmak ve içimi dökmek için kullanacağım. Bugün ele alacağım konu: Arkadaşlıklar biter mi? Ya da ayrılınca eskisi gibi ilerleyemez mi? Bu zamana kadar bir sürü arkadaşım oldu. Şuana kadar bitirdiğim arkadaşlıklar olmadı sanırım. Ama eskisi gibi yakın olmadığım veya olamadığım bir sürü arkadaşlarım var. Ama bu zamana kadar benim yanımda olan, beni ben olduğum için seven ve beni hatalarımla kabul edip arkadaşlığımız için adeta savaşan bir arkadaşım oldu. Başta belirttiğim gibi onun ismini vermeyeceğim fakat ona burada 'sürmelim' diyeceğim. Size başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum. Şuanda bulunduğum yerden önce başka bir yerde yaşıyorduk. Bir sürü arkadaşım vardı. Ama taşınacağımızı öğrendim. Bunu en yakın arkadaşıma söylemek o kadar zordu ki. Çok ağladık ve gideceğimiz güne kadar h