Sanal sevgilere güven olur mu?

Selam! İlginç bir konu ile yine sizlerleyim. Bugünkü konum:

Sanal sevgilere güven olur mu? olacak.

Yaşanmış bir olayı anlatacağım. Bu olayı ben yaşamadım ama arkadaşım yaşadı. Onun ağzından anlatıyorum.

Sosyal medyayı yeni kullanmaya başlamıştım. Hani şu bir ara baş gösteren 'profil fotoğrafımı beğenir misin?' diyen arkadaşlar varya. İşte onlardan biri de bendim. Aslında o beğeni sayısını yüksek görmek için yapıyordum tüm bunları. Tanımadığım insanlara bile yazıyordum.

Yine bir gün yazdım birine işte. O şöyle yazdı,

'Ya bir bitmediniz.'

Sinir oldum tabi. Biz kavga etmeye başladık bununla. En sonunda yazdım işte 'Beğenmezsen beğenme!' diye. İşte tam o anda beğendi. Ve bu da yeni bir kavgayı harekete geçirdi.

Olaydan sonra canımız sıkıldığında birbirimize yazmaya başladık. İlk başlarda terslesem de alışmaya başlamıştım ona. Her gün konuşuyorduk. Bir gün misafirlere kahve yaparken yazmıştı ne yapıyorsun diye. Ben de söylemiştim kahve yaptığımı. O da şu cevabı vermişti,

'Ben de kahveni içeceğim ama tuzlusunu.'

Saf biri değildim. Ama çok üstünde durmadım bu konunun. İkimizde biliyorduk, birbirimizi tanımadan, tanışmadan böyle bir şeyin olmayacağını.

Bir gün geç cevap vermiştim. Hemen şöyle yazmıştı,

'Sevgilin varsa söyle, bir daha yazmam. Sonra kavga edebilirsiniz.'

Öyle tatlı gelmişti ki o an bana. Şöyle cevaplamıştım onu,

'Sence ben öyle bir hata yapar mıyım?'

Yarım yıl kadar böyle sohbet ettik. Bir gün arkadaşımla görüntülü konuşacaktık ama beni ekti. Üzüldüm ve bunu ona söyledim.

'Çok üzüldüysen, biz görüntülü konuşalım.'

dedi. Yaşım biraz küçüktü ama buna kanacak değildim. Teklifini kabul ettim ama kameraya bant yapıştırdım. Beni göremeyecekti yani. Görüntülü arama başladığında ne diyeceğimi bilemedim. Profil fotoğrafıyla aynı kişiydi! Sahte hesap kullanıyor sanıyordum.

O günden sonra birkaç kere daha görüntülü konuştuk. Ve bir gün...

03.06.2015 bu tarihte bana sevgisi açıkladı. O zamanlar tam emin değildim. O yüzden ara vermeye karar verdik, konuşmalarımıza. Ama... Yapamadım. Her şey bana onu hatırlattı. Onu çok özlemiştim. Tam bir ay sonra, ona yazdım.

'Selam! Baya oldu konuşmayalı.'

Bunu yazmamla tekrar konuşmaya başladık. Fakat bir hafta sonra beni arkadaşlıktan çıkardı ve hiçbir şey demeden gitti. Başta gurur yaptım. En azından veda edebilirdi, diye düşündüm. Ama yokluğuna alışamadım. Elim mesaj kutusuna gitse de, yazmadım.

Kendimi ancak 2 ay durdurabildim. Gururumu kenara bırakıp yazdım,

'Ben... Sana ihtiyacım var. Seni seviyorum.'

En çaresiz anımdı. İki gün sonra ancak cevap verebildi,

'Bitirdim içimde seni. Ben de bittim ama bitirdim işte.'

Değiştiğini bu iki cümleden bile anlamıştım. Yapacak bir şey yoktu.

'Tamam.'

Yazdım. O günden sonra hiç konuşmadık. İlk başlarda kalbim ağrıyordu sanki. Ama unutmaya çalıştım. Ne kadar başarılı oldum, bilmiyorum. Tek pişmanlığım; keşke o kadar beklemeseydim. O beni içinde bitirmeden önce yazsaydım. Keşke...

Anlattığım olaya dayanarak şunu söyleyebilirim: Öncelikle sanal sevgilere pek güvenen biri değilim. Çünkü günümüzde 'kirli' düşüncelere sahip pek çok insan var. Yani bu konuda güvenin diyemeyeceğim. Ama şunu diyebilirim: Çok geç olmadan sevginizi söyleyin! O sizi bitirmeden veya o gitmeden.

Umarım anlatmaya çalıştıklarımı anlamışsınızdır. Bugünlük benden bu kadar. BlueGirl siyahlığa karışır 😜.